“Pas nadat ik werd afgekeurd voor mijn werk als medisch secretaresse kreeg ik mijn eigen vrijheid. Daar geniet ik zo van dat ik me nooit meer wil voegen in het schema van anderen of naar hun wetten en regels. Dit geldt ook voor mijn eigen levenseinde en daarom wil ik graag het laatstewilmiddel hebben. Niet om nu uit het leven te stappen. Ik hoop nog een aantal fijne jaren mee te maken. Daarna wil ik van niets en niemand afhankelijk zijn om te kunnen bepalen wanneer het zo ver is, in alle rust en zekerheid. Autonomie is een groot goed en niemand, maar dan ook niemand ter wereld, heeft het recht mijn autonomie af te pakken.
In 1991 werd ik lid van de NVVE en in 2010 nam ik deel aan de werkgroep Autonome route. Daarin onderzochten we welke middelen en mogelijkheden er zijn om je leven op een humane en veilige manier te beëindigen. Gert Rebergen richtte daarna samen met Jos van Wijk in 2013 de Coöperatie Laatste Wil op om de autonome route verder uit te werken. Vanaf het eerste moment was ik erbij. Ik verleende onder meer hand- en spandiensten en leidde diverse huiskamergesprekken.
Anders dan in de huidige huiskamergesprekken onderzochten we de mogelijkheden tot het opzetten van een proeftuin. Daarmee wilden we een legaal verkrijgbaar en humaan werkend laatstewilmiddel beschikbaar maken voor alle leden. Samen met 1100 anderen schreef ik me in voor een inkoopgroep om twee gram van het middel te kunnen kopen, veilig opgeborgen in een gepersonaliseerd kluisje. Helaas gooide het OM roet in het eten. De coöperatie stopte met de inkoopgroepen om niet te worden aangemerkt als een criminele organisatie.
In de daaropvolgende ledenvergadering sloot ik me aan bij de werkgroep Leden in de media, dus misschien zien jullie me wel op televisie of horen jullie me op de radio. Het doel is om te praten over mijn eigen verhaal en mijn persoonlijke motivatie voor een levenseinde in eigen regie. Ik hoop anderen te overtuigen dat een humaan levenseindemiddel niet alleen voor hoogbejaarden is, maar dat ook zestigplussers behoefte kunnen hebben aan zo’n middel. Al willen ze niet direct dood en is hun leven niet uitzichtloos.”